Wywiad z księdzem katechetą dla gazetki szkolnej ZSZ w Wąbrzeźnie:)

- Życiowe motto…

„by nie zniweczyć Chrystusowego krzyża” (1 Kor 1,17)

- Najważniejsza książka to…

Oczywiście, że moja praca magisterska:) A tak serio to najważniejsza dla mnie książka to Biblia. Nie dlatego, że tak wypada powiedzieć, bo jestem księdzem, ale dlatego że ta książka jest jak „bomba atomowa”. Zawiera się w niej wybuchowa dawka Życia, która powoduje, że w sercu człowieka zaczyna się reakcja łańcuchowa – chce się coraz bardziej i pełniej żyć. Chce się żyć Bogiem. Sam tego doświadczam. Uwaga! Czytanie Biblii jest niebezpieczne. Ona zmienia życie.

- Internet to dla mnie…

Sieć. Sieć, za pomocą której można łowić ciekawe dane i co najważniejsze sieć, którą można łowić „ryby” dla Bożego Królestwa.

- Najważniejszy wynalazek ludzkości…

To oczywiście łóżko. Nic tak nie dodaje sił jak sen w swoim łóżku.

- Najbliższy z czterech żywiołów jest mi…

Ogień. Ogień niszczy, trawi, ale z drugiej strony oczyszcza. To mi się zawsze kojarzy z miłością. Płonąć miłością. Tak by ona wypalała to co nędzne, zatrute egoizmem a zostawiała to co oczyszczone – szlachetne.

- Najważniejszym dniem w moim życiu był…

Oczywiście, że dzień, kiedy zostałem poczęty w łonie mojej mamy. Gdyby nie ten dzień to by mnie nie było. To niesamowite, że mogłoby mnie nie być a jestem! Jest sobie taki ks. Michał!

- Nie lubię…

Obojętności. „Ni to ziębi, ni grzeje”. Uważam, że nie ma nic gorszego niż brak swojego zdania, ignorancja. Dlatego zależy mi by na katechezie w szkole uczeń wyrażał swoje zdanie, by został wbity „kij w mrowisko”, by zacząć myśleć, stawiać pytania: co? jak? i dlaczego?

- Nie wierzę…

w to, że można być szczęśliwym bez miłości. A tak często widzę ludzi, którzy wmawiają sobie, że sami sobie poradzą, że kariera, pieniądze, seks dadzą im szczęście. Człowiek bez miłości umiera!!! A w świecie, który nas otacza tandetę nazywa się miłością a prawdziwą miłość nazywa się złem i głupotą. Dlatego w naszych domach tyle dramatów.

- Podróż życia Księdza…

Z pewnością moja pielgrzymka do Ziemi Świętej. Byłem tam, zobaczyłem to wszystko na własne oczy – to było niesamowite przeżycie. A inna podróż mojego życia to jedna z moich wypraw rowerowych – ta z Torunia do Ełku. Zabłądziłem z kolegą w okolicach jeziora Śniardwy. Rozbiliśmy namiot w pobliżu anteny, nadajnika komórkowego. W nocy nas obudziła burza. Do dziś pamiętam, jak modliłem się o dobrą śmierć – byliśmy w centrum burzy. Gdy piorun walnął kilkanaście metrów od namiotu, huk był tak potężny, jakbym miał armatę przy uchu. Bogu dziękowałem, że dożyłem rana. Widać, że Bóg nie chciał śmierci grzesznika, bo piorun mnie nie trafił:)

- Jaką porę roku lubi Ksiądz najbardziej?

Lato, bo są wtedy wakacje!!!

- Czy mając 18 lat, wiedział Ksiądz, co chciałby Ksiądz robić w życiu?

W klasie maturalnej podjąłem decyzję o wstąpieniu do Seminarium Duchownego w Toruniu, czyli jakoś w tym wieku. To był wybór drogi życia – pójścia za Jezusem. A co konkretnie na niej będę robił – tego nie wiedziałem i nadal nie wiem. Szczegóły zna Szef – Ojciec w niebie.

- Czy lubi Ksiądz słuchać muzyki i jakiej?

Ksiądz lubi słuchać muzyki. Właściwie ze słuchaniem muzyki to mam tak, że lubię słuchać takiej muzyki, która odpowiada temu, co mi w danym momencie w sercu gra. Najczęściej sięgam po muzykę klasyczną, muzykę filmową, reggae, poezję śpiewaną. Oprócz melodii bardzo ważny jest dla mnie w muzyce tekst. Jeśli słowa przemawiają do mnie to nawet słucham i hip-hopu.

- Ulubiony film to…

„Stowarzyszenie umarłych poetów”.

- Kiedy Ksiądz poczuł powołanie?

Pierwszy impuls to był wtedy, gdy sam zapragnąłem zostać ministrantem. Nikt mnie do tego nie namawiał, a stało się to w 3 klasie szkoły podstawowej. Ale zasadniczy moment to był chyba w 5 klasie szkoły podstawowej. Klęczałem w moim pokoju przed obrazem, modliłem się przed snem i wtedy usłyszałem, że Jezus mnie wzywa bym całkowicie oddał Jemu życie. To był ten zasadniczy moment. Później się wiele jeszcze wydarzyło. Myślałem o zupełnie innej przyszłości. Marzyłem by być maszynistą. Chciałem iść na politechnikę. Później marzenia o szkole aktorskiej. Plany by założyć rodzinę – trzy lata chodziłem z dziewczyną. Ale w końcu stało się to, o czym pisze Jeremiasz – „uwiodłeś mnie, Panie, a ja pozwoliłem się uwieść” (Jr 20,7).

- Jak Ksiądz spędza wolny czas?

Lubię czytać. Zwłaszcza książki, byle nie głupie, bo takie też niestety są. Również aktywność fizyczna – tzn. rower, basen, rolki, bieganie. Wszystko w zależności od pragnienia i pogody. No i oczywiście mój wolny czas jest czasem dla innych, czyli spotkania z ludźmi – przyjaciółmi, znajomymi… Lubię rozmawiać.

- Czy był kiedyś Ksiądz zakochany?

Oj tak! I to nie jeden raz. Ale najważniejszy raz to był ten, kiedy poznałem moją dziewczynę. To było najmocniejsze zakochanie, które przerodziło się w silną więź. Poza tym to pewnie jeszcze zakocham się nie jeden raz!

- Czy lubił Ksiądz chodzić do szkoły?

Jak każdy uczeń, nie lubiłem:) Ale pamiętam, że za każdym razem, gdy kończyłem jakąś szkołę, to później za nią tęskniłem. Człowiek nie docenia, tego co ma. Dopiero, gdy coś straci, wtedy czuje, jaką to miało dla niego wartość.

- Czy lubi Ksiądz pracować z młodzieżą?

Oj tak! Młodzież jest niesamowita. Każdy młody człowiek ma w sobie ogromny potencjał – talenty, możliwości, marzenia. Lubię młodzież i dlatego, że ją lubię to zależy mi na niej. Jestem wymagający wobec młodych ludzi. Nie dlatego, że mam niespełnione marzenie bycia „terrorystą”, tylko dlatego, że jeśli się kogoś kocha, to stawia się mu wymagania, bo zależy nam na kimś. Dlatego na moich lekcjach prowokuję uczniów by obudzili się do życia.

- Jaka jest ulubiona potrawa Księdza?

Potrawa to chyba nie jest. Ale nazywa się to „Piernikowa nuta” – pierniki firmy Kopernik z Torunia. Ale te w ciemnej czekoladzie, bo są też w jasnej. Coś pysznego. Z trudem się powstrzymuję by z opakowaniem ich nie zjeść.